امروزه، توجه محققان به فناوري‌هاي برتر و مواد هوشمند چشمگير است. آلياژهاي فلزي حافظ دار از مواد حافظه شكلي كاربردهاي گسترده‌اي دارند.اما معايبي مانند دماي انتقال نسبتاً انعطاف‌ناپذير ، هزينه ساخت بالا، زيست ناسازگاري و سمي بودن باعث محدود شدن كاربرد آنها مي‌شود. به همين دليل، توسعه مواد هوشمند ديگري مانند سراميك، ژل و پليمرها مورد توجه قرار گرفت. براي جبران محدوديت‌هاي پليمرهاي حافظه شكلي، مي توان از پركننده‌هاي نانو استفاده كرد. نانوذرات كربني، به خصوص نانوصفحات گرافن، نتايج بسيار خوبي در بهبود خواص مكانيكي، هدايت الكتريكي و حرارتي داشته است. همچنين، نگراني‌هاي زيست محيطي و كاهش منابع انرژي فسيلي باعث شده است كه محققان به سمت جايگزيني مواد با پليمرهاي زيستي سوق پيدا كنند. در نتيجه، تلاش براي تهيه پليمري با خواص حافظه شكل برتر و دماي انتقال نزديك به دماي بدن انسان انجام شده است. با تنظيم دقيق تركيب دو پليمر زيست تخريب‌پذير PPC ،PCL و استفاده از نانوذرات گرافن، تلاش براي تهيه نانوكامپوزيت با دماي انتقال حافظه شكلي در حدود 5±37 درجه سانتيگراد صورت گرفته است. نمونه‌هاي حاوي 10 درصد وزني PCL با 0.5 تا 1 phr از نانوذرات گرافن اصلاح‌شده، بهترين خواص حافظه شكلي را با دماي انتقال در محدوده دماي بدن انسان دارند.